หนานซื่อเจี่ยว เขตจงเหอ เมืองนิวไทเป เป็นชุมชนของคนพม่าที่ย้ายมาอยู่ไต้หวัน และในซอยถนนซิงหนานมีตึกเก่าสามชั้น ได้เปิดเป็นร้านหนังสือในเดือนเมษายนของปีค.ศ. 2015 หลังปรับปรุงและจัดสภาพใหม่ ภายในร้านเต็มไปด้วยบรรยากาศวรรณศิลป์ และแนวทางความคิดซึ่งสอดคล้องกับชุมชนในละแวกนี้  ร้านหนังสือช้านหล้านสือกวางนี้เป็นร้าน้าหนังสือเกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นผลงานชิ้นล่าสุดของผู้ก่อตั้งจางเจิ้ง ที่จัดตั้งขึ้นหลังหนังสือพิมพ์ซื่อฟัง ชั่งซื่อฟัง โครงการไหว้ผ๋อเฉียว และรางวัลวรรณกรรมของกลุ่มแรงงานต่างชาติ 

ทำไมถึงเป็นร้านหนังสือ   จางเจิ้งสนใจและได้เข้าไปทำงานเกี่ยวกับปัญหาแรงงานต่างชาติเป็นเวลานาน เขารำลึกถึงความรู้สึกที่เงียบสงบ  อยู่ในร้านหนังสือทั้งวัน  ในช่วงเวลาที่เขาเรียนภาษาที่เวียดนาม หลังจากกลับประเทศ เขาได้เข้าไปทำงานในหน่วยงานเกี่ยวกับสิทธิแรงงานต่างชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้  เขาไม่จำเป็นต้องรู้ภาษาของทุกประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่เขาอยู่กับภาษาเหล่านี้ตลอด เขาได้เจอกับ Erin Cipta ซึ่งเป็นพยาบาลจากประเทศอินโดนีเซีย ในงานรางวัลวรรณกรรมของกลุ่มแรงงานต่างชาติ  Erin Cipta เป็นพยาบาลดูแลผู้สูงอายุที่ต้องทำงานทั้งปี   ไม่มีวันหยุด  เธอรู้สึกเหมือนถูกกักขัง   ไม่มีอิสรภาพ  Erin บอกว่า   “การอ่านทำให้ฉันมีความสุข   การเขียนทำให้ฉันมีอิสระ”   และจุดนี้ทำให้จางเจิ่งคิดได้ว่าทำอย่างไรจึงจะสามารถทำให้แรงงานมีความสุขกับการได้อ่านหนังสือ

เขาเริ่มวางแผนจากแนวคิดของร้านหนังสือเคลื่อนที่ และได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนๆ เขาได้ตั้ง “ฐาน” ของตัวเอง    คือ “ช้านหล้านสือกวาง ร้านหนังสือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้”

ไม่ใช่เพียงแค่ร้านหนังสือ แต่ยังเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

จางเจิ้งยิ้มแล้วพูดว่า   ความคิดที่อยากเปิดร้านหนังสือแวบเข้ามาในสมอง   เขาจึงเข้าไปขอพรกับเหล่าเทพในเฟซบุ๊กว่า  อยากได้ที่ทำเลดีๆเหมาะกับการเปิดร้านหนังสือ    วันรุ่งขึ้นมีเพื่อนเดินผ่านมหาวิทยาลัยชุมชนจงเหอ   และเห็นป้ายประกาศให้เช่า   อาคารเก่าและต้องปรับแต่งหลายที่   ด้วยสองมือ ความคิดความสร้างสรรค์ของผู้อาสาทั้งหลาย     ช้านหล้านสือกวางได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ

ปัจจุบัน ชั้นที่หนึ่งของช้านหล้านสือกวางเป็นห้องสมุด ผนังด้านขวาเป็นภาพวาดป่าไม้เมืองร้อนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่คุณแม่จางเจิ้งวาดขึ้นมา    อยากให้ผู้อ่านได้อ่านหนังสือในสิ่งแวดล้อมที่เขียวขจี  ด้านซ้ายเป็นภาพวาดพระพิฆเนศที่ผู้อาสาAlexและลูกสาววาดขึ้นมา     วันเปิดตัวร้านหนังสือตรงกับวันสงกรานต์    พื้นหลังสีฟ้าตัดกับรูปช้างที่กำลังพ่นน้ำ   หยดน้ำที่พ่นออกมาเป็นธงชาติของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้    เวลาเดินเข้าร้านจะสะดุดตากับภาพนี้    ที่ร้านมีการจัดกิจกรรม “ห้องสมุดมนุษย์”เป็นประจำ  เชิญชวนผู้เชี่ยวชาญทุกวงการมาแลกเปลี่ยนและแบ่งปันประสบการณ์เกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ชั้นที่สองเป็นที่สำหรับฉายหนังและปาฐกถา   และในอนาคตวางแผนจะจัดเป็นเวทีสำหรับฝึกซ้อมและจัดแสดง ชั้นที่สามเป็นห้องเรียนภาษา   นอกจากจะส่งเสริมให้ชาวต่างชาติได้เป็นผู้สอนหน้าห้องได้เสริมสร้างความมั่นใจ และยังสามารถทำให้คนไต้หวันได้เรียนรู้ภาษาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อีกด้วย     ปัจจุบันได้เปิดคอร์สสอนภาษาเวียดนาม      อินโดนีเซีย      เมียนมาร์      ฟิลิปปินส์และไทยแล้ว

นำหนังสือที่คุณอ่านไม่รู้เรื่องกลับมาไว้ที่ไต้หวัน

หนังสือในร้านส่วนหนึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้     อีกส่วนหนึ่งเป็นหนังสือที่ผู้มีน้ำใจนำกลับมาจากประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ต้นปีค.ศ. 2015   เพื่อที่จะให้แรงงานต่างชาติมีหนังสืออ่าน     จางเจิ้งจัดกิจกรรม “นำหนังสือที่คุณอ่านไม่รู้เรื่องกลับไต้หวัน”    อยากให้แต่ละคนไม่ว่าไปท่องเที่ยว   ไปทำงาน   หรือไปเป็นอาสาสมัครที่ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้    ได้นำหนังสือเล่มหนึ่งในประเทศนั้นกลับมาไต้หวันด้วย ไม่ว่าเป็นเล่มใหม่หรือมือสอง    กิจกรรมนี้ได้รับการตอบรับอย่างมาก ในร้านมีนักท่องเที่ยวนำหนังสือมาฝากเรื่อยๆ    บนชั้นวางหนังสือมีโดราเอมอน  โคนันฉบับเวียดนาม    ดวงจันทร์ลืมฉันของจิมมี่ในฉบับไทย    แล้วยังมีเจ้าชายน้อยในฉบับไทย เวียดนาม กัมพูชา     หนังสือเหล่านี้ต่างเป็นหนังสือที่ผู้มีน้ำใจแบกกลับมาจากต่างประเทศ    และอยากให้แรงงานต่างชาติมีโอกาสได้อ่าน

นอกจากนี้    ยังได้รับหนังสือจากที่ต่างๆ     เราเคยได้รับพัสดุไปรษณีย์จากองค์กรNGOระหว่างประเทศที่ส่งมาจากประเทศกัมพูชา องค์กรนี้ได้รับข่าวจากก่อนหน้านี้ว่าไต้หวันมีกิจกรรมรับบริจาคหนังสือ    เลยส่งหนังสือแบบเรียนกัมพูชามาให้กล่องหนึ่ง     ความสัมพันธ์ของไต้หวันกับแต่ละประเทศก็แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นเพราะหนังสือเหล่านี้

ให้ยืมแต่ไม่ขาย เพื่อให้แต่ละคนมีโอกาสอ่านหนังสือมือสองเหล่านี้

ช้านหล้านสือกวางมีกฎพิเศษที่ไม่เหมือนร้านหนังสือทั่วไป คือ หนังสือในร้านยืมได้แต่ไม่ขาย  ไม่เหมือนหอสมุดทั่วไป   ระยะเวลาให้ยืมอ่านไม่จำกัด  และไม่เหมือนร้านเช่าหนังสือทั่วไป ที่นี่คืนเงินค่ามัดจำทั้งหมด   ไม่เสียค่าเช่ายืมและค่าบริการ

เพื่อที่จะให้คนยืมหนังสือคนก่อนและหลังได้สื่อสารผ่านหนังสือ    รู้สึกถึงความอบอุ่นซึ่งกันและกัน    ผู้อ่านสามารถจดบันทึก    ขีดเขียนหรือวาดลงบนหนังสือได้

หนังสือในร้านช้านหล้านสือกวาง ให้ยืมแต่ไม่ขาย ผู้อ่านจ่ายค่ามัดจำแล้วเช่ายืมหนังสือ     ไม่จำกัดระยะเวลาให้ยืม     เวลาคืนหนังสือยังได้รับค่ามัดจำคืนทั้งหมด  นี่คือวิธีแลกเปลี่ยนหนังสือที่จางเจิ้งคิดค้นขึ้นมา

วิธีนี้    นอกจากจะแบ่งเบาภาระของเหล่าแรงงานต่างชาติและผู้ย้ายมาอยู่ใหม่แล้ว   ยังสามารถทำให้แต่ละคนมีโอกาสได้อ่านหนังสือมือสองเหล่านี้ จางเจิ้งคิดว่า    หนังสือไม่เหมือนสินค้าอื่นๆที่ใช้แล้วก็เสื่อมสภาพ    หนังสือมือสองนอกจากไม่เสื่อมสภาพแล้ว       จากการบันทึก แบ่งปันและเอาใจใส่ของผู้อ่าน    หนังสือจะมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น   เพราะเหตุนี้เขาเลยอยากให้ทุกคนเขียนบันทึก และขีดเขียนวาดลงในหนังสือ    ทุกคนสามารถแลกเปลี่ยนความคิด พูดคุยสื่อสาร    เหมือนนำโซเชียลมีเดียในโลกออนไลน์มาใช้ในโลกแห่งความจริงบนหนังสือเหล่านี้    ให้ผู้อ่านคนก่อนและหลังสื่อสารผ่านหนังสือ  รู้สึกถึงความอบอุ่นซึ่งกันและกัน    และอยากให้ผู้อ่านมารวมตัวกันในร้านหนังสือ

ผลิดอกแผ่กิ่งก้าน สมาพันธ์การอ่านแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ฐานลับช้านหล้านสือกวาง มักมีคนที่สนใจเข้ามาดู  ผู้คนที่มีความชอบเหมือนกันก็มารวมตัวกันที่นี่  รอบข้างก็มีแหล่งทรัพยากรมาจากที่ต่างๆ

ผู้อาสาในร้าน Lily บอกว่า      วันก่อนมีพี่ทีมงานจัดการพิเศษของสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองมาที่ร้าน แล้วเขาอยากได้หนังสือเวียดนามให้แรงงานต่างชาติในบ้านรับรองได้อ่าน   พี่เขาบอกว่าคนในบ้านรับรองไม่มีอะไรให้ทำ   พวกเขากระวนกระวายใจมาก     หลังจากที่พี่เขาเอาหนังสือพิมพ์ซื่อฟางให้เหล่าแรงงานได้อ่าน สายตายอันงุนงงก็มีชีวิตชีวาขึ้นมา   หลังจากที่นำเรื่องนี้ไปลงในเฟซบุ๊ก   มีผู้คนสนใจและได้รับการตอบรับอย่างมาก     ไอเดีย “บ้านรับรองของสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองทุกที่มีตู้เก็บหนังสือประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้” ได้รับการสนับสนุนจากทีมงานการจัดการพิเศษ     หวังว่าอีกไม่นานในวันข้างหน้า     บ้านรับรองของสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองทุกที่    จะติดตั้งตู้เก็บหนังสือประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้    ให้แรงงานต่างชาติได้อ่านหนังสืออย่างมีความสุข

แค่ช้านหล้านสือกวางที่เดียว   ที่เป็นร้านหนังสือเคลื่อนที่ยังไม่เพียงพอ แต่ยังต้องมีการขยายกิ่งก้านออกไปในวงกว้างยิ่งขึ้น     จางเจิ้งก่อตั้งสมาพันธ์การอ่านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้  ขึ้นตามที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น  ว่างเจี้ยนซูเจียนที่เถาหยวน ร้านเต่าฮูเช่อที่เจียอี้    ร้านบะหมี่เนื้อติ่งลิ่วที่ไถจงจงผู่   ร้านของชำตงหลงที่ตงซื่อ    102อี๋ต้งเอ๋อร์ี่ที่โฟงหยวน     ร้านอาหารวู่หมันของอาหลานที่ซินจู๋    และที่หนานฟางเอ้าของอี๋หลานก็มีร้านหนังสือสำหรับชาวประมง   ให้เหล่าแรงงานต่างชาติได้อ่านหนังสือได้อย่างเพลิดเพลิน    ไม่ว่าร้านบะหมี่ ร้านอาหารหรือร้านของชำ    ก็สามารถเป็นสถานที่อ่านหนังสือได้    ร้านหนังสือไม่จำเป็นต้องคงที่ตายตัวและเหมือนกันทุกร้าน     ให้ทุกคนเข้าสู่โลกแห่งการเรียนรู้ได้ตลอดเวลา

ที่ยิ่งกว่านั้นคือ แรงงานอินโดนีเซียได้ไอเดียจากจางเจิ้งและช้านหล้านสือกวาง   พวกเขาก่อตั้งสมาคมส่งเสริมการอ่าน(GEMAS, Gerakan Masyarakat Sadar Baca Dan Sastra)     พวกเขานัดหมายกันไว้ว่า     หากหมดสัญญาแล้ว      จะช่วยกันก่อตั้งห้องสมุดประชาชนในบ้านเกิดตัวเอง   ให้ความรู้และปัญญาหยั่งรากลึกที่ชนบท

Erinเป็นแรงงานชาวอินโดนีเซีย    และเป็นสมาชิกของGEMAS       เคยทำงานเป็นพยาบาลดูแลผู้สูงอายุ   ปีนี้เธอได้กลับมาไต้หวันอีกครั้ง เพราะได้รับรางวัลวรรณกรรมของกลุ่มแรงงานต่างชาติ    นอกจากจะมารับรางวัลแล้ว      เธอยังนำหนังสือเต็มกระเป๋าเดินทางมาท ี่ช้านหล้านสือกวาง    เธอแบ่งปันหนังสือที่เธอเอามาอย่างมีความสุข      ร้านหนังสือที่ Erin จัดเตรียมที่บ้านเกิดของเธอก็ได้เปิดตัวแล้ว    เธอบอกว่า “เพราะวุฒิการศึกษาไม่พอเลยถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าห้องสมุด   เหตุนี้เธอจึงก่อตั้งห้องสมุดขึ้นมาเอง”   และได้รับบริจาคหนังสือ60กล่องจากที่ต่างๆ       ตอนนี้ก็จัดวางบนตู้หนังสือเรียบร้อย    พร้อมต้อนรับเพื่อนๆเข้าไปอ่านได้เลย

อยากให้สังคมรับอาสาดูแล   ร่วมสุขกับช้านหล้านสือกวาง

ปัจจุบัน ลูกค้าชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มาในร้านไม่ถึง10%    เพราะพยาบาลดูแลผู้สูงอายุไม่ค่อยมีวันหยุด     และร้านหนังสือก็ไม่ได้อยู่ใกล้ที่ทำงานหรือที่พักของเหล่าแรงงาน    เพราะเหตุนี้จางเจิ้งเลยอยากให้มีร้านหรือจุดบริการเพิ่มขึ้นในอนาคต    ให้แรงงานชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ไต้หวันมีหนังสือได้อ่าน

เมื่อถามถึงการดำเนินการของร้านหนังสือ   จางเจิ้งตอบอย่างไร้กังวลว่า    เขาเปิดร้านหนังสือไม่ใช่เพื่อทำผลกำไร    แต่เขาอยากเป็นตัวแทน     ให้ไต้หวันและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ศึกษาวัฒนธรรมซึ่งกันละกัน   ได้รู้จักและเข้าใจกันมากยิ่งขึ้น     ปฎิบัติอย่างเท่าเทียมกัน      ในวันที่สัมภาษณ์     จางเจิ้งวางแผนจะไปเยี่ยมดูผู้สูงอายุใกล้ร้าน        ผู้สูงอายุคนนี้เขาอยากรู้แนวทางความคิดของร้านหนังสือ    และมีความต้องการที่จะลงทุนอาสาดูแลร้านหนังสือ      และนี่อาจเป็นแนวทางการดำเนินการของร้านหนังสืออย่างต่อเนื่อง    การรับบริจาคเช่นนี้กำลังเป็นที่นิยม      หลายคนต่างนำโจทย์และปัญหาของสังคมมาเป็นข้อคิดและแนวทาง มาพัฒนาให้สังคมน่าอยู่ยิ่งขึ้น     เช่นนำหนังสือที่คุณอ่านไม่รู้กลับไต้หวัน      หรือรับอาสาดูแลร้านหนังสือร้านหนึ่ง      เหมือนสุภาษิตอินโดนีเซียที่จางเจิ้งพูดถึง    ทุกคนต่างสามารถเป็นแสงสว่างในความมืดมนได้

ร้านหนังสือชื่อช้านหล้านสือกวาง        ได้รับแรงบันดาลใจมาจากหนังสือช้านหล้านสือกวางที่รำลึกถึงอาจารย์ลูซี่ผู้ซึ่งได้ล่วงลับไปแล้ว       จางเจิ้งบอกว่า       ร้านช้านหล้านสือกวางมีไว้เพื่อให้เหล่าแรงงานได้อ่านหนังสืออย่างเพลิดเพลิน เป็นเวลาที่แพรวพรายและอัศจรรย์    และสำหรับคนไต้หวัน เมื่อเข้ามาในร้านได้เปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น   เห็นวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนกัน     เปิดโลกทัศน์์สู่วัฒนธรรมที่ไม่ซ้ำแบบ    ให้คนไต้หวันได้มีช่วงเวลาที่แพรวพรายและอัศจรรย์เช่นกัน์